حدیث شماره 3

حدیثی از امام رضا در مورد توکل بر خدا

تعریف امام رضا(ع) از توکّل بر خدا

مردى از امام رضا(علیه السّلام) درباره معنای این سخن خداوند پرسید که:

«و هر که بر خدا اعتماد کند او براى وى بس است».

امام(علیه السّلام) فرمود: توکل مراتبى دارد:

یکى از مراتب این است که در همه کار خویش در آنچه با تو کند به

او اطمینان کنى و هر کارى که انجام دهد خرسند باشى و بدانى که او در نیکى و

رعایت حال تو کوتاهى نفرموده و بدانى که دستور دهى در این کار،

از آن اوست، پس با وانهادن همه کارهایت به خداوند، به وى توکل نمایى.

یکى دیگر از مراتب این باشد که به امور غیبى خداوند که

دانش تو آن امور را در برنگیرد باور داشته باشى،

پس آگاهى از امور غیبى را به خداوند و امناء او

واگذاری و به خداوند در آن و در غیر آن اعتماد داشته باشى.

سَأَلَهُ(أَباالْحَسَنِ الرِّضَا"ع"‏) رَجُلٌ عَنْ قَوْلِ اللهِ «وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ»؟

فَقَالَ(ع): «التَّوَکُّلُ دَرَجَاتٌ مِنْهَا أَنْ تَثِقَ بِهِ فِی أَمْرِکَ کُلِّهِ فِیمَا فَعَلَ بِکَ فَمَا

فَعَلَ بِکَ کُنْتَ رَاضِیاً وَ تَعْلَمَ أَنَّهُ لَمْ یَأْلُکَ خَیْراً وَ نَظَراً وَ تَعْلَمَ أَنَّ الْحُکْمَ فِی ذَلِکَ لَهُ فَتَتَوَکَّ

لَ عَلَیْهِ بِتَفْوِیضِ ذَلِکَ إِلَیْهِ وَ مِنْ ذَلِکَ الْإِیمَانُ بِغُیُوبِ اللهِ الَّتِی لَمْ یُحِطْ عِلْمُ

کَ بِهَا فَوَکَلْتَ عِلْمَهَا إِلَیْهِ وَ إِلَى أُمَنَائِهِ عَلَیْهَا وَ وَثِقْتَ بِهِ فِیهَا وَ فِی غَیْرِهَا»؛^[3]